یكی از محققان می گوید: «تا آن اندازه كه در فكر كفش پاهای فرزندانمان هستیم در فكر پرورش ذهن آن ها نیستیم. ما برای خریدن یك جفت كفش حداقل به پنج یا شش مغازه سر می زنیم تا از نظر رنگ، مرغوبیت، جنس، اندازه، مدل، قیمت و .. مناسب باشد ولی برای پرورش مغز و اندیشه آن ها چه كار كرده ایم .»
وقتی سخن از نیازها به میان می آید، فقط حرف از خوردن و خوابیدن مطرح نمی شود بلكه نیازهای دیگری مانند عشق، محبت، وابستگی، احترام، احساس ارزشمندی و .. نیز وجود دارد. از سوی دیگر همه نیازها را خانواده و والدین نمی توانند پاسخگو باشند، ولی اگر والدین از شكل و چگونگی این نیازها آگاه باشند می توانند زمینه ساز ارضای این نیازها باشند. اگر ما بدانیم كه فرزندمان برای ارضای پاره ای از نیازهای خود به چند دوست صمیمی و خوب نیازمند است در آن صورت او را از برقراری یك رابطه دوستانه با دیگران منع نخواهیم كرد .
والدین با فرزندانی روبه رو هستند كه هر كدام از آن ها علایق و خواسته های متتنوعی دارند و از ویژگی منحصر به فردی برخوردارند. یكی از این تفاوت های فردی مربوط به جنسیت فرزندان است. به نظر شما آیا می توانیم رفتارهای یكسانی را با فرزندان دختر و پسر خود داشته باشیم؟ مطمئنا خیر. دختر دارای روحیاتی خاص است و از روح كاملا لطیف و ظریفی برخوردار است حال آنكه پسر بچه این گونه نیستند و كمتر عاطفی بوده و رفتارهای مردانه ای از خود نشان می دهند .
دومین نیازی كه همه دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد، نیاز به امنیت و احساس آسایش خاطر است این نیاز فوق العاده مهم و اساسی است. اگر دانش آموز در خانه ای به سر برد كه هر لحظه در آن نزاع و كشمكش، آرامش او و افراد خانواده را بر هم می زند و رابطه عاطفی سردی ما بین افراد خانواده حكمفرما باشد، آیا هیچ میل و رغبتی برای رشد و شكوفایی و تحصیل و تعلیم بر جای خواهد ماند؟
والدین گاه می اندیشند كه كودكانشان نسبت به مسایل آنان آگاهی و حساسیت ندارند، اما این خطایی بیش نیست. هر چند گاهی شاید كودكان و نوجوانان در ظاهر نسبت به مسایل خانواده بی خیال و بی تفاوت خود را نشان دهند، اما حقیقتا این ظاهر قضیه است و آنان در درون به این مسایل می اندیشند و در عالم تنهایی به دنبال چاره جویی هستند.