آن روزها، پنجره ها کلاس درس رو به آسمان باز می شد و هر معلم آیه آیه سوره عشق را تلاوت می کرد.
آن روزها، روزهای مشق خاكی نبود،لحظه های حلاوت مشق های آسمانی بود.
آن روزها،معلم پرنده ای بود که اوج را می آموخت و دانش آموزانش می توانستند آفتاب را بنویسند، باران را بخوانند و پرواز را هجی کنند.
آن روزها،روزهای دفاع مقدس و شبهای نیایش و راز و نیاز بود؛ روزهای تفنگ و گلوله و باروت، و شبهای یا حسین(ع) و اشک و آه و لاهوت.
و اما این روزها، روز های حسرت به جای ماندگان از قافله ی شهادت و روزهای زمزمه خاطره ها و یادهاست.
امروز هر آهی که از سینه آن کاروانیان کربلایی بر آید، در واقع یادمانی است از آن تندیس های ایثار و نخبگان جهاد و شهادت كه باید پاسشان داشت و از ژرفای عمیق وجودشان، چشمه ها را سرازیر کرد و خاطره ها را در پهن دشت تاریخ رویاند.
تاریخ گواه صادقی بر حقانیت ایثارگران ما نخواهد بود اگر آنان خود سینه ها را نشکافند، زبانها را نیارویانند و خاطره ها را بارور نسازند.
فهرست مطالب:
مقدمه 1
تاسی دانش آموزان از فرهنگ عاشورا و اهل بیت 2
نقش دانش آموزان در دفاع مقدس و انقلاب اسلامی 3
رشادت های دانش آموزان در دفاع مقدس 4
جنبه های مختلف نقش آفرینی دانش آموزان در دوران دفاع مقدس 9
الف: حضور پرشور در جبهه‌هاى جنگ: 9
ب: حضور فعال در پایگاه‌هاى مقاومت: 10
ج: حضور جدى و موفق در سنگر تحصیل: 10
شهدای شاخص دانش آموز 11