زلزله به ساختمانهای مختلف, آسیبهای گوناگون با درجات متفاوتی وارد می‌سازد. بعضی از ساختمانها نیز به علت کیفیت عالی ساختمانی از آسیبهای زلزله محفوظ می‌مانند. مهمترین عوامل در آسیب‌پذیری ساختمان در برابر زلزله, وزن زیاد ساختمان, مقاومت کم مصالح در برابر کشش و برش, فقدان بهم‌پیوستگی کامل اجزای ساختمان و ضعف اتصالات, کیفیت اجزای ساختمان و بالاخره از دست رفتن مقاومت با گذشت زمان می‌باشد.
بطور کلی مطالعات محلی و بررسی نحوه رفتار ساختمانها در موقع زلزله, گام مهمی در ارزیابی مقاومت انواع ساختمانها و تعیین اثر نقاط ضعف و قوت طرح ساختمانها, نوع مصالح و بالاخره نحوه اجرا می‌باشد.
زلزله در ساختمانها, در سه جهت طولی, عرضی و قائم ارتعاش می‌کند. زمین در هنگام وقوع زلزله تکان می‌خورد و به طور ناگهانی و به سرعت به جلو و عقب حرکت می‌کند. این حرکت ممکن است در هر امتدادی باشد. یک حرکت بالا و پایین نیز بخصوص در مجاورت مرکز زلزله وجود دارد. پی‌های ساختمان با زمین حرکت می‌کنند ولی اینرسی بقیه ساختمان باعث تاخیر کمی در به حرکت درآمدن قسمت‌های بالاتر ساختمان می‌گردد. این تاخیر است که در ساختمان تنش ایجاد
می‌کند و در اثر تنش‌ها در ساختمان ترک ایجاد می‌شود که نمونه بارزی از خسارات زلزله می‌باشد.
نیرویی که بر ساختمان وارد می‌کند بستگی به حرکت زمین و وزن ساختمان دارد. هرچه ساختمان سنگین‌تر باشد نیروی وارد بر آن نیز بیشتر خواهد بود. به همین دلیل است که ساختمانهای سبک‌وزن و بخصوص سقف‌های سبک وزن در مناطق زلزله‌خیز مطلوب می‌باشند.
و در این رابطه نکات عمده زیر مورد توجه می‌باشد: