كسب وكار چيست ؟
به مجموعه فعاليت‌هايي گفته مي‌شود كه براي ارائه محصولات يا خدمات با رويكردي مالي، تجاري و صنعتي انجام مي‌پذيرد.
انواع كسب و كار :
كسب و كارهاي بزرگ
كسب و كارهاي كوچك و متوسط
كسب و كار اينترنتي يا مجازي
اصول چهارگانه‌ي كسب و كار
دانستن نام محصول
نام شركت
نام بنيان گذار
دانستن مهارتهاي لازم
مقدمه :
فعاليتهاي مؤسسات بازرگاني در بخش خصوصي و لزوم توسعه‌ي آنها به منظور فراهم ساختن وسايل رفاه عمومي در جامعه‌ي بشري با توجه به رشد افزون جمعيت، نياز مؤسسات را به سرمايه‌هاي كلان بيش از پيش آشكار مي‌سازد.
تهيه و تأمين اين سرمايه‌ها از عهده‌ي افراد معدود خارج است. بدين منظور، موسسات بايد با انباشتن منابع افراد، سرمايه‌هاي كلاني را براي اجراي امور تجاري و توليدي به وجود آورند. اين عمل باعث پيدايش شركتهاي مختلفي شده است.
اولين قانون تجاري كه در آن از شركتهاي تجاري صحبت شده است قانون سال 1303 مي‌باشد. سپس در سال 1304 قوانين تجاري خاصي به تصويب رسيد كه در آن وضعيت شركتهاي تجاري كه به چند دسته تقسيم شدند به اختصار بيان شده است. در سال 1310 قانون ثبت شركتها به تصويب رسيد كه هدف آن وضع مقررات خاص براي ثبت شركتهاي موجود و تطبيق آن با مقررات قانون تجارت بود.
طبقه بندي كلي واحدهاي اقتصادي :
واحدهاي اقتصادي به طور كلي از نظر هدف به دو دسته‌ي كلي تقسيم مي‌شوند:
1) واحدهاي انتفاعي :
كه به قصد انتفاع (سود بردن) از سوي شخص يا گروهي از اشخاص حقيقي يا حقوقي تشكيل مي‌شوند و به فعاليت مي‌پردازند. واحدهاي انتفاعي از لحاظ نوع فعاليت و بر اساس قوانين ايران به دو دسته‌ي كلي تقسيم مي‌شوند :
الف) واحدهاي تجاري انتفاعي :
كه اشخاص و مؤسساتي هستند كه به قصد تحصيل سود به عمليات تجاري اشتغال دارند مثل : تجار و انواع شركتها.
ب ) واحدهاي غير تجاري انتفاعي :
اشخاص يا موسساتي هستند كه به قصد تحصيل سود به عمليات غير تجاري اشتغال دارند مثل : دفاتر حقوقي و مؤسسات حسابرسي.
2- واحدهاي غير انتفاعي :
كه بدون قصد انتفاع از سوي شخص يا گروهي از اشخاص حقيقي يا حقوقي در جهت پيشبرد هدفهايي كه در مجموعه راستاي منافع جامعه است تشكيل مي‌شود و به فعاليت مي‌پردازند. مثل مدارس غير انتفاعي كه پولي را كه دريافت مي‌كنند تحويل آموزش و پرورش مي‌دهند و آموزش و پرورش آن هزينه را صرف تعليم و تربيت و آموزش فرزندان مي‌كند.
اشخاص :
از منظر حقوقي، اشخاص يا حقيقي هستند يا حقوقي :
در واقع، هر فرد يا هر كس كه داراي ذات طبيعي است «شخص حقيقي» ناميده مي‌شود. اما شخص حقوقي متشكل از اعضاي مختلف است. به عبارت ديگر شخص حقوقي يعني عنصري كه بتواند از كيفيت و امتياز «فرديت و ابديت» برخوردار شود. به همين جهت قانون آن را به عنوان شخص شناسايي مي‌كند. انواع شركتها (به استثناي شركتهاي نسبي و نظاير آن كه مشاركت محسوب مي‌شوند) شخص حقوقي تلقي مي‌شوند. بنابراين اشخاص حقوقي داراي ذات قانوني هستند. شخصيت حقوقي در واقع وجودي فرضي ايست كه اين وجود فرضي داراي شخصيتي خاص و مستقل مي‌باشد كه هيچ گونه ارتباطي با شخصيت تشكيل دهندگان آن ندارد.
شخص حقوقي داراي كليه‌ي حقوق و تكاليفي است كه قانون براي شخصيت حقيقي (افراد) تعيين كرده است. به استثناي حقوق و وظايفي كه فقط انسان‌ها داراي آن هستند.
شركت چيست ؟
شركت عبارت است از اجتماع دو يا چند نفر كه هر يك امكاناتي را (اهم از وجه نقدي، وسايل و ماشين آلات و غيره) با خود به درون اجتماع مذكور آورده و به منظور كسب سود، فعاليت مشتركي را انجام داده و منافع را به نسبت‌هاي معين تقسيم مي‌كنند. در قانون تجارت تعريف صريح و روشني از شركت موجود نيست ولي به موجب قانون مدني شركت عبارت است از : «اجتماع حقوق مالكان متعدد در شي‌اي واحد به نحو اشاعه»