پل ها در زمره سازه های مهمی هستند که در صورت آسیب پذیری تحت زلزله باعث ایجاد خسارات سنگین و تحمیل هزینه های هنگفت می گردد. با توجه به اینکه اینگونه سازه ها معمولا دارای وزن سنگین و همچنین دهانه های بلند می باشند چنانچه دارای مقاومت و شکل پذیری کافی نباشند بشدت تحت نیروهای لرزه ای آسیب پذیر خواهند بود. برای جلوگیری از خرابی پل ها و در نتیجه ایجاد خسارات مالی در اثر زلزله میتوان اینگونه سازهها را با روش های متفاوتی مقاوم سازی نمود.
خرابی ستون ها بسیار حائز اهمیت می باشد زیرا این المان ها بارهای ثقلی سازه را تحمل می نمایند.
بر اساس آیین نامه های جدید طراحی لرزه ای پل، ستون های پل می توانند تحت نیروهای لرزه ای تسلیم شده و در نتیجه تحت تغییر شکل های غیر الاستیک قرار گیرند. تسلیم شدن ستون ها ضمن اقتصادی نمودن طراحی باعث استهلاک انرژی ورودی لرزه ای به سازه و کاهش نیرو های وارد شده به بخش روسازه می گردد. اما درصورت تسلیم شدن ستون های پل، این المان ها باید بتوانند تغییر شکل های غیر الاستیک را تحمل نمایند در غیر این صورت دچار خرابی می گردند.
برای آنکه ستون های پل بتوانند تغییر شکل های پلاستیک را تحمل نمایند باید جزییات آرماتوربندی مندرج در آیین نامه ها مانند مقدار و فاصله خاموت ها و طول مهاری آرماتورهای طولی را رعایت نمایند.