بخشی از متن:
خطر حسابرسی به معنای احتمال ارائه نظر نا مناسب درباره صورت های مالی است . موضوع ارزیابی خطر حسابرسی وتاثیر آن درافزایش قابلیت اعتماد اطلاعات منعکس شده در صورتهای مالی از چنان اهمیتی بر خوردار است که انجمنهای حرفه ای پیشگام چون انجمن حسابداران رسمی آمریکا ،انجمن حسابداران خبره انگلستان و ویلز، فدراسیون بین المللی حسابداران وموسسات حسابرسی بزرگ بطور جدی وپیگیر به موضوع خط حسابرسی پرداخته اند .
احتمال خطر حسابرسی در سطح مانده هر حساب به سه احتمال خطر ذاتی ، احتمال خطر کنترل واحتمال خطر عدم کشف تجزیه می شود .
احتمال خطر ذاتی : عبارتست از احتمال رخ دادن یک تحریف با اهمیت در یک حساب با فرض این که برای آن کنترل داخلی وجود نداشته باشد .
احتمال خطر کنترل : عبارتست از احتمال این که سیستم کنترل داخلی صاحبکار نتواند به موقع از رخ دادن یک تحریف بااهمیت پیشگیری یاآن را کشف کند .
احتمال خطر عدم کشف : احتمال اینکه روشهای رسیدگی حسابرسان سبب شود به این نتیجه برسند که تحریف با اهمیتی در حساب وجود ندارد در حالی که حساب مزبور واقعا حاوی تحریف با اهمیت است .
خطر کنترل:
1)برآورد اولیه خطر کنترل
2) برآورد نهایی خطرکنترل
برآورد اولیه : حسابرس پس از کسب شناخت اولیه از سیستمهای حسابدارای وکنترل داخلی ، خطر های ذاتی وکنترل را براورد می کند که این براورد اولیه وی را در تشخیص قابلیت حسابرسی واحد مورد رسیدگی یاری می رساند .
برآورد نهایی: در صورت قابل حسابرسی بودن واحد مورد رسید گی حسابرس به آزمون های کنترل می پردازد که می خواهد بر انها اتکا کند . سپس با توجه به نتایج حاصل از آزمون کنترل ودستیابی به اطلاعات بیشتر در طول اجرای کار ممکن است برآورد اولیه از خطر های ذاتی وکنترل را تعدیل کند .
شناخت اولیه از سیستم کنترل داخلی وبرآورد اولیه از خطر کنترل با اهداف زیر انجام می شود:
1) تشخیص قابل حسابرسی بودن صورت های مالی
2) تدوین استراتژی حسابرسی
3) تعیین خطر عدم کشف برنامه ریزی شده
برچسب ها:
خطر حسابداری استراتژی حسابرسی روش های کنترل