بخشی از متن:
مقدمه:
انسان نیازمند فضاهای انسانی، متنوع و پیچیده است.تا با علاقه ، حوصله ، آرامش ،کنجکاوی به تجربه و اکتشاف آنها بپردازد.متاسفانه اگر فضاهای شهری از محیطی ساده و یکنواخت برخوردارند و فشاهای باز طبیعی سامان دهی شده برای گذراندن اوقات فراغت هستند که سازماندهی آنها ضمن توجه به خصوصیات محیطی شان ، با ایجاد فضای مطلوب ، متنوع و متناسب با نیازهای مردم به آن ها عملکردی سودمند بخشیده و این فضاها را از مکانی متروک و نا امن به محیطی امن و آرام مبدل می سازد .
محیط های شهری برای انسان هاست پس باید به دنبال شیوه ای بود که از طریق آن ها کیفیت مقیاس انسانی را به محط های شهری بازگرداند. بر این اساس، محیط انسانی آرامش بخش محیطی است مرتبط با مقیاس انسان پیاده. انسان با توجه به نیازها ، ارزشها و هدفهای خود محیط را دگرگون می کند و به طور متقابل تحت تاثیر محیط دگرگون شده قرار می گیرد.
در این فصل با توجه به مبانی شناخت انسان و ابعاد وجودی او و بیان ارتباط بین انسان و طبیعت و همچنین نیاز به زیبایی و ارضاء میل زیبا شناسی در طراحی فضاهای باز شهری با استفاده از طبیعت سعی در روشن نمودن میانی پژوهش حاضر شده است. محورهای اصلی پژوهش عبارتند از:
- انسان
- طبیعت
- مفاهیم آرامش
- عناصر معماری در ارتباط با مفهوم آرامش
- تعادل اجتماعی
- مفاهیم آرامش از دیدگاه ذن
در انتها به بررسی مفاهیم معماری ارائه شده در ارتباط با آرامش در معماری ایرانی و مقایسه آن با معماری در دیدگاه مکتب ذن و به خصوص ظهور آن در معماری ژاپن پرداخته می شود و به بیان نمونه های مرتبط با این مفاهیم اشاره می شود و در نهایت به نتیجه کل مطالب که راهگشای طراحی پروژه می باشد پرداخته شده است.