واژه هشیاری، به آگاهی کنونی فرد از محرک‌های بیرونی و درونی (یعنی آگاهی از رویدادهای محیطی، احساس‌های بدنی، خاطره‌ها، و افکار) اطلاق می‌شود.
وقتی می‌کوشیم مسئله‌ای را حل کنیم یا بنا به شرایط محیطی و هدف‌های شخصی، عملی را آگاهانه بر اعمال دیگر ترجیح می‌دهیم، باز هم هشیار هستیم.
حالت هشیاری هم به هنگام وارسی محیط (درونی و بیرونی) در کار است و هم هنگامی که می‌خواهیم خود و محیط خود را کنترل کنیم.