برهمن
نژاد برهمن كه از گاوهاي بوسينديكاس سرچشمه گرفته، در اصل از هند آورده شده است. طي قرن ها قرار گرفتن در معرض ذخاير غذايي ناكافي، آفات حشره اي، انگل ها، بيماري ها و آب و هواي بسيار گرم هند، گاو بومي، سازگاري هاي قابل توجهي براي بقا ايجاد كرده است. اين گاوها "گاوهاي مقدس هند" هستند و بسياري از كساني كه مذهب هندو دارند از گوشت آنها نمي خورند، اجازه نمي دهند كه آنها را بكشند و آنها را نمي فروشند. اين موارد به علاوة قوانين قرنطينه سازي در ايالات متحده، واردات اين گاوها از هند به آمريكا را مشكل كرده است.
تمام گاوهاي بوسينديكاس با يك برآمدگي در بالاي شانه و گردن شناخته مي شوند. ستون فقرات در زير برآمدگي (كوهان) گسترده شده و بافتهاي ماهيچه اي قابل توجهي روي ستون فقرات را پوشانده است. ديگر ويژگي اين گاوها شاخ آنهاست كه معمولاً به طرف بالا خميده شده و گاهي اوقات به طرف پشت خم شده است، گوشهايشان كه عموماً بزرگ و آويخته هستند و زير گلو و غبغب كه مقدار زيادي پوست اضافي دارد. آنها همچنين نسبت به گاوهاي اروپايي (بوستاروس) غدد عرق كاملاً گسترده اي دارند و مي توانند آزادانه تعرق كنند. گاوهاي بوسينديكاس يك ترشح روغني از غدد چربي دار دارند كه بوي تندي دارد و گفته مي شود كه باعث دفع حشرات مي شود.
خاستگاه اين نژاد
30 نژاد كاملاً مشخص در هند ثبت شده است. سه نژاد اصلي يا گونة اصلي به ايالات متحده آورده شد و براي توسعة نژاد برهمن مورد استفاده قرار گرفت كه عبارت بود از گوزرات، نلور و ژير. به علاوه، نژاد كريشنا والي معرفي شد و در دامنة كمتري مورد استفاده قرار گرفت. شباهت كلي نژاد گوزرت با گاوهاي انتخابي و توسعه داده شده در اين كشور اشاره به اين دارد كه گله داراني كه با اين نژاد كار كرده اند، عموماً اين گونه را ترجيح داده اند.
معرفي به ايالات متحده
گزارشات متناقضي در مورد طريقة دقيق معرفي گاوهاي هندي به ايالات متحده وجود دارد، امّا گزارش زير به دكتر هيلتون بريجز، نويسندة "نژادهاي جديد چارپايان" توسط انجمن پرورش دهندگان برهمن آمريكايي براي خلاصه كردن چگونگي واردات، ارائه شد:
اوّلين گاوهاي هندي، از هر نوع كه بوده، در سال 1849 توسط دكتر جيمز بوستون استاندار استان فيرفيلد، جنوب كارولينا كه معتقد است كه وقتي به عنوان مشاور كشاورزي به سولتان تركيه رفته با گاوهاي بوسينديكاس آشنا شده است. اگرچه فرزندان اين گاوها به طور گسترده در جنوب منتشر شده بودند، هويت كامل آنها در طول جنگ جهاني دوّم، از بين رفت.
گاوهاي نر هندي به "ريچارد بارو" داده شد. يك پنبه كار و نيشكركار ايالت فرانسيس ويل، LA در 1854 توسط سلطنت بريتانيا براي خدمات آقاي بارو در زمينة آموزش كشت پنبه و نيشكر به يك نمايندة انگليسي كه اين فنون را به هند مي برد. فرزندان اين گاوها با عنوان گاوهاي "بارو گريد" شناخته مي شوند كه در سراسر ناحية ساحلي خليج شناخته شد. موفقيت اين دو حيوان منجر به وارد كردن دو گاو نر هندي ديگر در سال 1885 توسط جي ام فراست و آلبرت مونتگومري اهل بوستون تگزاس شد. با جفت گيري اين دو گاو نر با گوساله هاي گاوهاي نر "بارو"، اوّلين تلاش براي تغليظ خون گلة بوسينديكاس در ايالات متحده انجام شد.
تعداد محدودي از حيوانات گهگاه توسط سازمان هاي سيرك وارد مي شدند كه برخي از بهترين آنها توسط كشاورزان و گله داران خريداري مي شدند. يكي از مشهورترين اين خريدها، يك گاو نر قرمز به نام پرينس بود كه در سال 1904 توسط اي. ام مكفادين اهل ويكتورياي تگزاس از شو حيوانات هاگتباخ خريداري شد. مورد ديگر فروش حدود 12 رأس گاو هندي توسط هاگتباخ بود كه در نهايت توسط دكتر ويليام استيت ژاكوپ اهل بوستون خريداري شدند.
در طول 6-1905 مزرعة پيرز تگزاس با كمك توماس ام اوكانر اهل ويكتورياي تگزاس، 30 گاو نر و 3 گاو ماده از چند نوع هندي را وارد كردند. اين ها شخصاً توسط آبل پي بوردن مسئول مزرعة پيرز انتخاب شدند.
در طول سال هاي 24-1923، 90 گاو نر از انواع گوجرات، گير و نلور از برزيل وارد شدند. در سال 1925 صادرات ديگري از برزيل من جمله 120 گاو نر و 18 گاو ماده به اين كشور رسيدند. هر دو گروه به مكزيك حمل شدند و از آنجا به طور زميني به ايالات متحده آورده شدند.
18 گاو نر برزيلي در سال 1946 از طريق مكزيك به تگزاس آورده شدند.
برچسب ها:
مقاله گاو برهمن تحقیق درباره گاو برهمن مقالات دامپزشکی پروژه درباره گاو برهمن گاو برهمن گاو