آشنايي بااينترنت

 تاريخچه اينترنت

براي درك اساسي و بنيادين يك علم و جهت‌گيري به سمت جنبه‌هاي علمي آن دانستن تاريخ و علل بوجود آمدن آن ضروري مي‌نمايد. لذا ابتدا به تشريح تاريخ اين علم مي‌پردازيم. تولد ارتباطات كامپيوتري تاريخ جالبي دارد و آن به رقابت بين دو ابر قدرت قرن بيستم يعني اتحاد جماهير شوروي سابق و ايالت متحده آمريكا مربوط مي‌شود. همانطور كه مي‌دانيد اولين ماهواره مصنوعي ساخت دست بشر در سال 1975 به نام اسپوت نيك توسط شوروي به فضا پرتاب گرديد درست از همين سال علم تبادل اطلاعات كامپيوتري بوجود آمد.

ماهواره‌هاي در ارتباط مخابراتي و جاسوسي و به طور كلي جذب اخبار و ارقام توانائيهاي فراواني دارند. اين توانايي و قابليت كاملاً مورد توجه دانشمندان آمريكايي و بطور كلي نظام آمريكايي بود. نظامي كه در اين زمينه در آن سالها داراي عقب ماندگي محسوسي از شوروي بود لذا مراكز تحقيقاتي بطور اعم و مراكز نظامي بطور اخص در آمريكا مامور شدند تا با توجه به قابليت توانايي موشك‌هاي شوروي در پرتاب ماهواره‌ها به فضا در نتيجه حمل بمب اتمي توسط موشك و پرتاب آن به شهرهاي آمريكا و همچنين توانايي گسترده مخابراتي شوروي سيستمي را طراحي كنند كه اگر به فرض يكي از شهرهاي آمريكا توسط بمبهاي اتمي نابود شد سيستمي موجود باشد و اطلاعات موجود در كامپيوترهاي اين شهر را قبل از نابودي به شهر ديگر منتقل كند. دانشمندان و محققان در پنتاگون (وزارت دفاع آمريكا) موفق به طراحي سيستمي شدند كه قابليت انتقال اطلاعات مثلاً از طبقه دوم پنتاگون اتاق 402 را به طبقه چهارم اتاق 944 و ساير طبقات و اتاقهاي اين وزارتخانه را داشت. يعني دو كاربر در چند نقطه مختلف اين سازمان توانايي تبادل اطلاعات بين يكديگر و بين يك كامپيوتر مركزي را داشته باشند و همچنين مي‌توانستند توسط اين سيستم به تبادل نامه بپردازند كه اين سيستم انتقال نامه هم اكنون پست الكترونيكي ناميده مي‌شود. اما ياد‌‍آوري اين نكته ضروري مي‌نمايد كه در سيستم‌هاي مدرن امروزي و سيستمهايي كه در آينده طراحي خواهند شد انتقال نامه به يك موضوع پيش پا افتاده و بسيار ساده تبديل خواهند شد. در سيستمهاي آينده انسان خود انتخابگر خواهد شد و آنچه كه او را اراده كند كه انجام دهد فقط با يك كامپيوتر و يك مودم و يك خط تلفن در منزل يا محل كار او امكان پذير مي‌شود.

به هر حال سيستمي كه شرح گرديد در ابتدا به نام آرپا مشهور شد ماموريت اصلي و نهايي آرپا تحقيق و اتصال كامپيوترهاي دانشگاه و مراكز نظامي از طريق بستر مخابراتي به نحوي بود كه چندين كاربر بتوانددر يك محيط ارتباطي با هم شريك شوند. هدف ايجاد شبكه‌هايي بود كه در آن اطلاعات كه همان داده‌هاي كامپيوتري مي‌باشند بتوانند از نقطه‌اي به نقطه ديگر بروند و تمام شبكه‌هاي محلي در نقاط مختلف به يكديگر متصل شوند.

البته در ابتدا هدف آرپا ايجاد شبكه‌اي مانند اينترنت نبود وفقط يك اقدام احتياطي در مقابل حمله احتمالي موشكهاي اتمي دوربرد اتحاد جماهير شوروي بود. در اوايل 1973 يعني زماني كه سيستمهاي كامپيوتري بزرگ در بازار بودند و هنوز خبري از كامپيوترهاي شخصي نبود آرپا كه با افزوده شدن (DEFENCE) به آژانس پروژه‌هاي پيشرفته دفاعي به DARPA تغيير نام داده بود شروع به كار بر روي پروژه جديدي براي به هم مرتبط سازي سيستم‌ها كرد هدف از اين پروژه يافتن راهي براي متصل ساختن شبكه‌ها به يكديگر بود البته بايد توجه داشت كه هر يك از اين شبكه‌ها براي جابه جايي اطلاعات خود از روش‌هاي متفاوتي استفاده كردند.

وقتي روش مرتبط ساختن كامپيوترهاي شخصي مطرح مي‌شد صاحبان شبكه‌ها مي‌توانستند از طريق تجهيزات خاصي موسوم به دروازه‌ها شبكه‌هاي خود را به هم وصل كنند كه البته ارتباط بين شبكه‌ها احتياج به پروتكل هاي مناسب داشت.

در سال 1962 پاول بارن در مقاله‌اي تحت عنوان روي شبكه‌هاي ارتباطي توضيحاً به تشريح شبكه‌هاي PACKET SWITCH پرداخت در اين روش داده‌ها به قطعات و بسته‌هاي كوچكتري خرد مي‌شوند و هر بسته شبيه يك نامه پستي شامل آدرس فرستنده و گيرنده است و مي‌تواند از هر مسيري به مقصد برسد در مقصد بسته‌ها مجدداً يك پارچه مي‌شوند و به فرم كامل تحويل مقصد مي‌شوند. در سال 1969 ايالات متحده چهار كامپيوتر را با استفاده از تكنولوژي PACKET SWITCH در ايالت هاي كاليفرنيا و يوتا به هم متصل كرد اين شبكه خوب كاركرد و كاربران اين كامپيوترها توانستند تقريباً همزمان به ديگر كاربران پيام بفرستند و فايل به اشتراك بگذارند، اين پروژه همان آرپا نام گرفت اما يك كلمه جديد به انتهاي ان اضافه شد و به صورت (ARPANET) درآمد با گذشت زمان، كامپيوترها و كابران جديد در سايت هاي دولتي و دانشگاهي به آن اضافه شدند در سال 1970 كامپيوترهاي ميزبان استفاده از پروتكل كنترل شده NCP را شروع كردند و يك سال بعد به تعداد گره‌هاي اين پروژه به 15 و تعداد ميزبانهاي آن به 32 عدد رسيد در همين سال شخصي به نام نايلون سيستم نامه‌رسان الكترونيكي را براي يك شبكه توزيع شده ابداع نمود در سال 1973 كشورهاي بريتانيا و نروژ به ARPANET متصل شدند در سال 1974 دكتر رابرت متكالف نيز نظريه خود را در مورد اينترنت ارائه داد در همين سال سيرف و باب كان جزئيات پروتكل TCP را ارائه داد كمپاني BBN نيز بر نسخه تجاري آپارنت به اسم رتل بنت را ارائه كرد. از اواسط دهه 1970 تا 1980 شبكه‌هاي كوچكي از آرپانت استفاده كردند و تصميم گرفتند تا به صورت شبكه‌اي با هم كار كنند آنها آرپانت را به عنوان هسته انتخاب كردند و شروع به ارتباط از طريق خطوط استيجاري نمودند در سال 1986 سرعت اين شبكه‌ها 56 كيلو بيت در ثانيه بود. سرانجام در سال 1990 آرپانت تغيير يافت و نام اينترنت بر روي آن گذاشته شد. در آن زمان از سيستم‌هاي يونيكس در يك محيط خط فرماني براي استفاده از امكانات اينترنت استفاده مي‌شد با دستوراتي مثل FTPو TELNET براي اتصال و استفاده از ساير امكانات اينترنت استفاده مي‌شد كه لازم بود هر بار كاربر شناسه كاربري و رمز عبور وارد نمايد.