چکیده:
این نوشتار در یک مقدمه و دو گفتار سازماندهی شده است در مقدمه بهبیان ضرورت برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی پرداخته شده است. و درگفتار اول تفاوت برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی با برنامهریزی نیروی انسانی، رابطه بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و برنامهریزی نیروی انسانی، نقش برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی تبیین و ذکر شد که برنامهریزی نقش طرح کلی را برای تمامی سیاستها و برنامههای مختص منابع انسانی ایفا میکند و نیز مدل برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی بر اساس مدل «بیردول وهلدن» تشریح گردید. در گفتار دوم به موضوعات چون ضرورت برنامهریزی در مکتب وحی، اصول برنامهریزی در اسلام، معیارها و ملاکهای برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی در مکتب اسلام، نمود برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی در سازمان الهی، مراکز و منابع عضویابی پرداخته شد. در بخش نتیجه گیری اشاره شد که برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی از منظر اسلام با نگاه غربی در سه بعد، جهت گیری و هدف، معیار و ملاکهای برنامهریزی موثر و منابع جذب نیروی انسانی ازهم متمایز است.
واژگان کلیدی :
برنامهریزی، منابع انسانی، رویکرد اسلامی، برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی
مقدمه
هر سازمانی برای رسیدن به اهداف خویش نیازمند برنامهریزی نیروی انسانی است و امروزه به ویژه برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی با توجه به تغییرات شدید در عوامل محیطی مانند اقتصاد، تکنولوژی، بازار نیروی کار، قوانین دولتی، فرهنگ عمومی جامعه، مواد اولیه و تامین منابع از مهمترین وظایف مدیریت منابع انسانی محسوب میشود، از این رو در این نوشتار به موضوع برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی پرداخته شده است، در این تحیق به این موضوع از دو نگاه و زاویه پرداخته میشود:
الف) در ادبیات تحقیق ب) از نگاه اسلام
گفتار اول : برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی در ادبیات تحقیق
برنامهریزی نیروی انسانی: «فرایندی است که به وسیله آن سازمان معین میکند که برای نیل به اهداف خود به چه تعداد کارمند، با چه تخصص و مهارتهای، برای چه مشاغلی و در چه زمانی نیاز دارد». (سعادت، ص 58)
برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی: «فرایندی است که از طریق ان یک سازمان اطیمنان مییابد که برای دستیابی به هدفهای خویش به چه تعداد منابع انسانی، با چه نوع تخصص و مهارتهای، برای چه مشاغلی (مکان مناسب) و در چه زمانی (زمانی مناسب) نیاز دارد تا بتواند به گونه ای اثر بخش وکارآمد عمل کند.(عباس عباس پور، ص 118)
در واقع در برنامهریزی استراتژیک، پس از تعیین رسالتهاومأموریتهای اساسی سازمان به بررسی تهدیدها و فرصتهای محیطی، تواناییهاو ضعفهای سازمانی پرداخته میشود وتوجه به نتایج آن، طرحها و استراتژیها و خط مشیهایی که بتواند سازمان را در دستیابی به اهداف بلند مدت یاری دهد،ایجاد و بسط داده میشود. (زارعی متین، ص 74)
تفاوت برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی با برنامهریزی نیروی انسانی
با توجه به تعاریف برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و برنامهریزی نیروی انسانی میتوان وجه تمایز را در موارد ذیل دانست:
1- در برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی به بررسی تهدیدها و فرصتهای محیطی، ونقاط قوت و ضعف داخلی (swot) پرداخته میشود وامّا در برنامهریزی نیروی انسانی تحلیل (swot) صورت نمیپذیرد.
2- برنامهریزی اثر بخش منابع انسانی مؤلفه کلیدی برای ایجاد برنامه استراتژی منابع انسانی است که این قید نیز متمایز کنندهای برنامهریزی منابع انسانی از برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی است.
رابطه بین برنامهریزی استراتژیک منابع انسانی و برنامهریزی نیروی انسانی
برچسب ها:
برنامه ریزی انسانی در اسلام برنامه ریزی انسانی تحقیق برنامه ریزی منابع انسانی برنامه ریزی از نظر اسلام برنامه ریزی در حکومت اسلامی