جمهوری اسلامی ایران برای برنامه ی پنجم توسعه 5000 مگاوات انرژی تجدید پذیر را برنامه ریزی نموده است. در حالی که تاکنون تنها نزدیک به 100 مگاوات نیروگاه برق تجدید پذبر اعم از بادی و خورشیدی در کشور نصب و راه اندازی شده است. جالب اینجاست که در برنامه چهارم توسعه هم 2000 مگاوات برق تجدید پذیر پیش بینی شده بود که به دلایلی محقق نشد. در همین راستا برآن شدیم تا با مطالعات گسترده و بررسی جوانب اجرایی کار، طرحی جامع جهت احداث نیروگاه خورشیدی تدوین کنیم که در ادامه خدمتتان ارائه می گردد.
انرژی خورشیدی یکی از منابع انرژیهای تجدیدپذیر و از مهمترین آنها می باشد. میزان تابش انری خورشیدی در نقاط مختلف جهان متغیر بوده و در کمربند خورشیدی زمین بیشترین مقدار را داراست. کشور ایران نیز در نواحی پرتابش واقع است و مطالعات نشان می دهد که استفاده از تجهیزات خورشیدی در ایران مناسب بوده و میتواند بخشی از انرژی مورد نیاز کشور را تأمین نماید.
ایران کشوری است که به گفته متخصصان این فن با وجود 300 روز آفتابی در بیش از دو سوم آن و متوسط تابش 5.5 – 4.5 کیلووات ساعت بر متر مربع در روز یکی از کشورهای با پتانسیل بالا در زمینه انرژی خورشیدی معرفی شده است. برخی از کارشناسان انرژی خورشیدی گام را فراتر نهاده و در حالتی آرمانی ادعا می‌کنند که ایران در صورت تجهیز مساحت بیابانی خود به سامانه‌های دریافت انرژی تابشی میتواند انرژی مورد نیاز بخش‌های گسترده‌ای از منطقه را نیز تأمین و در زمینه صدور انرژی برق فعال شود.
با مطالعات انجام شده توسط DLR آلمان، در مساحتی بیش از 2000 کیلومترمربع، امکان نصب بیش از MW 60000 نیروگاه حرارتی خورشیدی وجود دارد. اگر مساحتی معادل 100×100 کیلومترمربع زمین را به ساخت نیروگاه خورشیدی فتوولتائیک اختصاص دهیم، برق تولیدی آن معادل کل تولید برق کشور در سال 1389 خواهد بود.