نخستین کارخانه شیر پاستوریزه اصفهان در سال ۱۳۳۷ پیریزی و تجهیز گردیده و راهاندازی آن طی دو سال به طول انجامید. اصفهان ، همچون تبریز و شیراز ، یکی از سه شهری بود که از سوی وزارت کشاورزی دولت وقت ، برای نصب و راهاندازی کارخانههای دانمارکی انتخاب شد. منوچهر قانع سهامدار اصلی کارخانه، با کمک ۲۳ کارگر و کارمند تولید حدود ۳۰۰ کیلوگرم شیر پاستوریزه در روز را در خیابان بزرگمهر اصفهان آغاز کرد.
منوچهر قانع از روزهای آغازین با دو مشکل اساسی مواجه بود :
خرید شیر از دامداران
فروش شیر پاستوریزه
در آن زمان مردم هنوز چندان با کلمه «پاستوریزه» آشنا نبوده و چه بسا افرادی که آن را به عنوان «دارو» به خانه میبردند. منوچهر قانع، زیر فشار مشکلات مالی، سرانجام مدیریت کارخانه را به صورت کارمزدی به بزرگترین بستانکار خود وانهاد.گلشیرازی دامداری بود که بخشی از شیر تولید شده در دامداری خود و سایر دامداریها را در کارگاه شخصی خویش به ماست تبدیل میکرد و بخش دیگر آن را نیز به کارخانه شیر پاستوریزه میفروخت.
با تصدی گری او نخستین مشکل کارخانه در تامین شیر از میان رفت وگره فروش تولیدات کارخانه نیز به دست یک توزیع کننده فعال اصفهانی گشوده شد. سرتیپی شیر فروشی بود که پس از بسته بندی ابتدایی شیر در کارخانه خود به کمک دانش آموزان به توزیع آن در سطح شهر پرداخت. او به پیشنهاد کارخانه ، توزیع شیر غیر بهداشتی را متوقف نمود و متصدی توزیع تولیدات پاستوریزه کارخانه شد. ده سال بعد ، در اواخر دهه چهل ، اصفهان به تولید بیش از سه تن شیر در روز نیاز داشت . این تقاضای موثر اندیشه احداث کارخانهای در ۱۵ کیلومتری جاده اصفهان ، تهران را جدی ساخت.
کارخانه جدید در زمینی به مساحت۳۰ هزار متر مربع در سال ۱۳۵۱ به بهرهبرداری رسید. ۱۲۰ نفر در کارخانه جدید مشغول به کار شدند و ظرفیت آن به ۲۴ تن در روز رسید. علاوه بر شیر بطر، شیر کاکائو ، ماست بطر ، بستنی قیفی ، کره پاستوریزه و دوغ بطر نیز به محصولات کارخانه اضافه شد.ظرف مدت ۵ سال ظرفیت کارخانه به۶۰ تن در روز افزایش یافت اما همچنان راه بر گسترش خطوط تولید و توسعه کارخانه باز بود.