انسان همیشه سعی داشته مستقیم یا غیرمستقیم پدیده‌های اطراف خود را شناسائی و کشف نماید. او بطور کاوشگرانه، بدون تماس فیزیکی پدیده‌های طبیعی پیرامون خود را نگریسته، بررسی، تجزیه و تحلیل کرده که بطور ناخودآگاه از فن سنجش از دور بهره برده است. نگاه کردن از بالای کوه‌های مشرف به سرزمین‌های پست، تشخیص و تمیز دادن برخی از پدیده‌ها صرفا از روی رنگ، شکل و فرم آنها درواقع کاربرد عملی علم سنجش از دور است. بطور کلی از زمان‌های گذشته تاکنون روش‌های مختلفی برای جمع‌آوری داده‌های مبتنی بر مکان وجود داشته که از آن جمله می‌توان به مشاهدات نجومی، فتوگرامتری، نقشه‌برداری و سنجش از دور اشاره نمود.
بی‌شک بیشترین توسعه در علم سنجش از دور بخاطر در دسترس بودن داده‌های ماهواره‌ای می‌باشدکه از تصاویر بسیار زیادی که به شکل وسیعی از سطح زمین بوسیله ماهواره‌های لندست پرتاب شده به فضا برداشته شده.
از چندین سال قبل که فن سنجش دور به جامعه علمی معرفی شد، بلافاصله انجمن‌ها و مراکز سنجش؛ تاسیس و پس از آن سمینارها و کنفرانس‌های متعدد در بیشتر کشورها برگزار شد و به تهیه انتشار کتب و مقالات زیاد منجر گردید.