اشتغال يكي از اساسي ترين فعاليت هاي زندگي انسان به شمار مي رود و هر كس به خاطر امرار معاش و تداوم زندگي بايد ساعاتي از اوقاتش را كار كند.اشتغال واقعه اي است از زندگي انسان كه براي همۀ انسان ها در برهه اي از زمان اتفاق مي افتد و هيچ كس را گريزي از آن نيست.همچنين بقا و رشد جامعه به اشتغال آن وابسته است.اشتغال صحيح و گزينش افراد مناسب براي انجام مشاغل از مهمترين عوامل مؤثر در رشد اقتصادي و اجتماعي جامعه و تأمين كننده سلامت افراد و نيل به خودكفايي و بي نيازي از ديگران مي باشد.همچنين جوامعي كه انسان هاي فعال و كارآمد دارند بر زندگي خود حاكمند و به انواع گوناگون در تعيين شيوۀ زندگي جوامع ديگر تأثير مي گذارد.رضايت شغلي تعيين كنندۀ مهمي در رضايت از زندگي است و تمام رفتارها و روابط انسان ها بطور مستقيم و غير مستقيم از چگونگي اشتغال آنها متأثر مي باشد.مفاسد اجتماعي به دلايل متعدد ريشه مهمي در بيكاري دارند و از طريق اشتغال مي توان نابساماني ها را برطرف كرد.(شفيع آبادي 1371)
پرواضح است افرادي مي توانند از شغل خويش راضي باشند كه تمامي عوامل مؤثر در رضايت شغلي را به نوعي داشته باشند و تمامي عوامل منفي را كه به نوعي رضايت شغلي را تحت تأثير قرار مي دهند تقليل دهند.همچنين خداوند در قرآن كريم مي فرمايند : «هر كسي اميد لقاي پروردگارش را دارد بايد عمل صالح انجام دهد»
گاهي موقعيت هاي سخت و ناگوار شغلي و عدم تغيير شغل در افراد باعث مي شود فرد دچار رنجش روز افزون مشاغل و دروني شدن و نارضايتي فرد گردد.همان طور كه مي دانيم زمان و استفاده بهينه از زمان هم باعث رضايت شغلي در فرد خواهد شد.(شفيع آبادي 1371)
زمان از جمله نعمت هاي گرانبهايي است كه نيازمند برنامه ريزي دقيق مي باشد و اين امر ملاحظاتي را مي طلبد و افرادي كه قصد دارند وقت خود را براي انجام امور متنوع زندگي سازماندهي كنند بايد ملاحظات را رعايت نمايند و به اين صورت است كه افراد بايد كار خود را در نظر داشته باشند يعني كاري را كه مي خواهند انجام دهند نيازمند چه زماني است كه بتوانند كار را به درستي و با رضايت كامل انجام دهند.برتري افرادي كه زمان خود را مديريت مي كنند در اين است كه در زمان مساوي كارهاي بيشتري نسبت به ديگران انجام مي دهند و از لحظات زندگي شان به بهترين شكل استفاده مي كنند ، و همچنين به رضايت شغلي هم دست مي يابد.(غلامرضا خاكي 1378)