همه ی نقاط نورانی که هنگام شب در آسمان مشاهده می کنیم، در مجموعه ای به نام کهکشان قرار دارند.
کهکشانی که ما در آن زندگی می کنیم، به کهکشان راه شیری معروف است.
ستاره ها در یک جا ثابت هستند و از خود نور دارند.
سیاره ها به کراتی گفته می شوند که از خود نور ندارند و اطراف خورشید قرار دارند و مانند زمین به دور خود و خورشید می چرخند.
خورشید نزدیک ترین ستاره به زمین است.
به مجموعه سیاره هایی که دور خورشید می چرخند منظومه شمسی می گویند.
به وسیله ی دوربین های بسیار قوی و بزرگ منظومه ی شمسی را می بینیم که به آنها تلسکوپ گفته می شود.
در آسمان شب نیز تعداد بسیار زیادی نقطه های نورانی وجود دارد. فاصله ی این نقطه ها با زمین به یک اندازه نیست. برخی نقطه های نورانی دورتر و برخی نزدیک ترند. از روی زمین این نقطه های نورانی در کنار هم، ممکن است به شکل های گوناگونی دیده شوند.
ستاره شناسان در قدیم با دیدن ستاره ها در شب، موجوداتی را در ذهن خود تصوّر می کردند و برای آن ها نامی انتخاب می کردند. خرس بزرگ ( دُبِّ اکبر ) یکی از آن هاست .