سنت به معنی راه و روش است و معانی و کاربردهای متفاوتی دارد و مهم ترین معانی اصطلاحی آن شامل موارد زیر می گردد:قوانین کلی و تغییر ناپذیر،آداب و رسوم گذشتگان.
آن چه در بحث از سنت های الهی مد نظر است عبارتند از:یک سلسله قوانین و نوامیسی که خداوند متعال بر جهان وضع کرده است که دارای ویژگیهای ذیل میباشد:1-کلی 2-ناظر به تکوین وتشریع 3-تغییرناپذیر.
منظور از سنت تکوینی؛خدا همان قوانین ثابت و پایدار است که در دل کائنات وجود دارد .هدایت تشریعی؛خداوند ناظر به زندگی ظاهری وفردی و اجتماعی است که انتظام امور انسان بدون آنها ممکن نیست.
سنت های الهی دارای یک سری اوصاف و ویژگی های مخصوص است از جمله:1-عمومیت داشتن 2-عدم تبدیل و تحوّل 3-اجتماعی بودن.
کلیدواژه ها:سنت های الهی،تغییرناپذیر،قوانین کلی،قرآن،سنت،اسلام.
مقدمه:
انسان از دیر باز به سنت ها و رسوم خود اعتقاد داشته است و همواره بر انجام آن تأکید کرده است.
سنت را می توان یکی از عوامل بسیار مهم در زندگی تلقی نمود و آن را به عنوان یک دلیل و پشتوانه قوی بر کارها بر شمرد،جامعه ای که در آن سنت ها ثابت و پایدار باشد کمتر دچار تغییر و تحول در عرصه های گوناگون اجتماعی فرهنگی حتی سیاسی و یا زندگی می شوند و به پشتوانه سنت عمل مطابق با سنت را انجام می دهند.
انسان با پشتوانه و اعتقادات قبلی و طبقه بندی شده نسبت به انسان تازه متولد شده و یا خالی الذهن بسیار متفاوت خواهد بود،چرا که او هر چیزی را نمی پذیرد و یا قبول نمی کندو بدان ملتزم نمی شود ولی انسان خالی الذهن و فارغ الحال این قابلیت را دارا است .
انسان دارای سنت از یک سری اطلاعات و باورها برخوردار است که این باورها را می توان در گفتار و کردار و رفتار او حس و مشاهده کرد ولی انسان بدون سنت در معرض خطرات و امراض از نوع فرهنگ ها و باورهای مختلف است.
سنت از نظرلغت:
سنت که جمع آن سنن است درلغت به معنای راه،روش، طریق، آیین، نهاد، سرشت، رسم و شریعت آمده است.(لغت نامه دهخدا،ج8،ص12146)
این کلمه از ریشه سنّ به معنای تیز کردن و صیقل دادن راندن و راه بردن یک چیز مشخص است. (المنجد،ماده سنّ)
سنت در اصطلاح:
واژه سنت معانی و کاربردهای اصطلاحی گوناگونی دارد که در همه موارد با معنای لغوی آن مرتبط است.مهمترین معانی اصطلاحی آن عبارتند از:
1-سنت به معنای قوانین کلی وتغییرناپذیر
سنت به این معنا شامل قوانین کلی و تخلف ناپذیر است که تبیین روابط پدیده ها در نظام آفرینش و شرح و تبیین قانون مندی هستی و همچنین چگونگی عملکرد آن قوانین در جهان هستی را به عهده دارد .بنابراین سنت در این معنا شامل قوانین علّی و معلولی حاکم بر نظام عالم و آدم و پدیده ها مانند قوانین حاکم بر جامعه،تاریخ و تحولات آنهاست.بر همین اساس از دیدگاه قرآن سنت خدا در راستای محو و نابودی شرک واستکبار و وراثت مومنان برجهان درحرکت است.(مصباح یزدی،ص435)
در تفسیر مهر در مورد آیه67 سوره اسرا درجایی که مشرکان علیه پیامبر(صلی الله علیه و اله)توطئه نموده اند با بیان قانون و سنت دایمی می فرماید:در این آیه سنت و قانون تغییر ناپذیر الهی بیان شده است که چنانچه ملتی چراغ هدایت خویش را به دست خود بشکند و طبیب و عامل نجات خویش را از شهر اخراج کند،به خاطر این گناه و ناسپاسی گرفتار مجازات الهی خواهد شد.و دیگر آنکه خدا بین مردم و ملتها تفاوتی نمی گذارد و قوانین اجتماعی او در شرایط مساوی،به صورت یکسان در مورد همه اجرا می شود،چون سنت های الهی براساس علم وحکمت پایه گذاری شده وتخلف ناپذیر وتغییر ناپذیر است،یعنی همچون قوانین بشری نیست که براساس منافع، علم ناقص یا خودکامگی ها پایه گذاری شده باشد و براساس تغییر این امور نیز تغییر کند.(تفسیر مهر ج12ص133)
فهرست مطالب:
چکیده: 2
مقدمه: 2
سنت از نظرلغت: 2
سنت در اصطلاح: 2
1-سنت به معنای قوانین کلی وتغییرناپذیر 3
2-سنت به معنای آداب و رسوم گذشتگان 3
انواع سنّتهای الهی 4
سنّتهای الهی و سنّتهای بشری 5
ویژگی های سنت های الهی 6
سنت ها وقوانین الهی در تفسیر مهر 6
سنت های مطلق 6
1-سنت هدایت توسط انبیاء 7
2-سنت آزمایش 7
سنت های مقیّد و مشروط 7
1-سنت های مقیّد و مشروط،مخصوص اهل حقّ 8
2-سنت های مقیّد و مشروط ،مخصوص اهل باطل 8
عوامل انحطاط از نگاه قرآن 8
1-اختلاف و تفرقه 8
1-عامل روحی و روانی 9
2-عامل اخلاقی و عملی 10
استنتاج: 10
منابع ومآخذ 10