ساختار گفتار و اولويت
بخش قبل، بر جنبه هاي آگاهي اجتماعي كه مي‌تواند بر آنچه از طريق گفته‌ها و در طول يك فعل و انفعال رابطه ايجاد كند. تاثير داشته باشد تمركز كرد. اصطلاح اثر متقابل (فعل و انفعال) در واقع مي‌توانست شامل تعداد زيادي از زد و خوردهاي كاملاً متفاوت اجتماعي شود.
براي مثال يك معلم كه در كلاس در حال صحبت كردن با دانش آموزان است نوعي از اثر متقابل را نشان مي‌دهد. مثالهاي ديگر شامل پزشكي است كه در يك كلينيك، بيماري صحبت مي‌كند يا افرادي كه در مذاكرات يك دادگاه شركت مي‌كنند. افرادي كه در جلسه كميته يا هيئت شركت دارند يا افرادي كه در اداره پست در حال خريد تمبر هستند و هزاران تجربه مختلفي كه مردم دارند در آن يك تبادل گفتار ميان افراد وجود دارد. احتمال مي‌رود نوع مذاكره بر اساس موقعيتهاي مختلف تعامل متفاوت باشد. به هر حال ساختار و مذاكره يعني الگوي بنيادي من مي‌گويم ... تو مي‌گويي ... من مي‌گويم ... تو مي‌گويي از آن نوع تعامل بنيادي كه ما در ابتدا آن را بدست مي‌آوريم و اغلب مورد استفاده قرار مي‌دهيم ناشي مي‌شود. اين، ساختار مذاكره و گفت و گو است. ساختار گفت و گو چيزي است كه ما با آن در طول بيشتر مذاكره آشنا هستيم. اكنون زمان آن رسيده كه به اين ساختار به عنوان يك منظر حساس و دشوار كاربرد آشناي دقيق تر بنگريم.
تجزيه و تحليل و گفتگو
استعاره‌هاي زيادي براي توضيح و شرح ساختار مذاكره به كار رفته‌اند براي بعضي گفت و گو و مذاكره مثل يك رقص است ، با شركاي مذاكره كه به آرامي حركاتشان را با هم هماهنگ مي‌كنند. براي ديگران گفت و گو مثل عبور يك ترافيك از يك تقاطع مي‌باشد كه شامل حركات متناوب بسيار و بدون هيچ برخوردي است.
برچسب ها:
زبان شناسی گفتگو